Karate
. Uzakdoğu ülkelerinde geliştirilmiş ve bütün dünyada yaygınlaşmış olan
umumiyetle yumruk ve ayak vuruşlarından ibaret bir çeşit savunma,
kültürfizik ve yarışma sporu. Çin, Japonya, Kore gibi ülkelerde
geliştirilen bu sporun sayısız ekolleri vardır. Herkesce sevilen karate,
genç ihtiyar demeden kadın ve çocuklar tarafından da tatbik
edilmektedir.
M.Ö. 2000-3000 yıllarında budist rahipleri
tarafından geliştirilmiştir. O tarihlerde Budist tapınakları halkın adak
ve hediyeler bırakması sebebiyle çok zengindi ve bu zenginlik de
soygunculara hedef teşkil etmekteydi.
Budist inançlarına göre
silah kullanmak ve hele canlı hayatına son vermek kesinlikle yasaktı. Bu
sebeple rahipler soygunculardan kendilerini koruyabilmek için karateyi
geliştirdiler ve her gün manastır avlularında dini ayin havasında
çalışmalarını sürdürdüler. Günümüzde ise karate sportif gayeli
olduğundan bir takım kurallarla sınırlandırılmıştır.
Karate bir
kişinin silahsız olarak vücudunun tabii organları ile kendisini müdafaa
etmesidir. Kesinlikle saldırı değil, savunma aracıdır. Savunma, spor ve
vücut hakimiyeti ile birlikte karakterin olgunlaştırılmasıdır.
Karate
bir sanattır ve en büyük gayesi galibiyet değildir; gerçek bir karate
insanın ahlak ve karakterini olgunlaştırmayı hedef edinmiştir.
Aşağı
yukarı 1600 yıllarında Çin ve Japonya ile daima iyi münasebette
bulunmuş olan Okinawa Adasında “Okinawa-te” isminde bir dövüş sanatı
doğar.
Okinawa-te’den
bugünkü karateyi kuran kişi Gichin Funakoshi’dir. Kendisi bir
Okinawalıdır. Meydana çıkarmak istediği dövüş sanatında yaptığı
hamlelerde (1917 ve 1922) büyük başarı kazandı. Bu başarısından dolayı
bu sanatı Japonya’da öğretebilmesi için kendisine izin verildi. 1900
yıllarında Okinawa-te yerine bu dövüş sanatına “karate” denilmiştir.
Burada “kara” Çin anlamındadır. Yani tam tercümesi “Çin-eli” şeklinde
olmaktadır.
Karate
Japonya’da büyük bir hızla gelişirken, Okinawa ve Çin’den başka karate
hocaları Japonya’ya geldi. Bu sırada Japonya’da başka karate sistemleri
de doğdu. Bunlar teknik açıdan birbirlerinden farklı ise de, öz ve
esasta aynıdırlar. En tanınmışları şunlardır. Wado-Ryu, Goju-Ryu ve
Shito-Ryu (Ryu, okul demektir). Gichin Funakoshi’nin kurduğu karatenin
ismi Shotokan’dır.
Karatede açık el, yumruk, ayak ve diz darbeleri görüldüğü gibi bu hareketler (blok) olarak da kullanılmaktadır.
“Öldürücü
vuruşların” ve isimleri efsaneye karışmış bazı karatecilerin olağanüstü
güce sahib oldukları söylenmektedir. Bu güçler arasında, mesela, küçük
kuşların bir haykırış (kader bağırışı) ile öldürülmesi, vücudun belirli
hassas ve gizli noktalarına hafifçe temas etmek suretiyle ölüme
sebebiyet verme (ölüm dokunuşu) ve çıplak el darbesi ile düşmanın
vücudunu bölerek halen çarpmakta olan yüreği sökme de yer almaktadır.
Ancak bütün bu olağanüstü gibi gözüken olayları belgeleyici ve
inandırıcı vesikalar bulunamamıştır.
Katalar
(Dövüş şekilleri): Tek veya birçok hasıma karşı “hayali” bir savunmada,
öğrenilen bütün tekniklerin bir plan dahilinde gösterilmesine kata
denilmektedir.
Müsabakalar: Karate müsabakalarında umumiyetle
darbeler hedefe 1 cm kadar bir mesafede durdurulur. Böylece bir veya
birkaç sayı toplanır. Başlıca hedefler arasında baş, gözler, yüz, göğüs,
karaciğer ve kasıklar bulunmaktadır. Zamanımızda batılı ülkelerde
ortaya atılan “full contact” karate müsabakalarında, ayak ve kasıklarda
koruyucu eldiven, tozluk ve süngerler bulunmaktadır.
Kemerler:
Başlangıçta her kareteciye beyaz renk kemer verilir. Zamanla antrenman
ve müsabakalarda tecrübe kazanan karateciler belirli imtihanlara tabi
tutularak kemer atlarlar. Böylece kemerlerin rengi veya işaretleri
değişir. Karatede en üst seviye, hocalık derecesi olan siyah kuşaktır.
Bundan sonra “dan” denilen yükselmelere geçilir.
Kemerler:Beyaz-Sarı-Turuncu-Yeşil-Mavi-Kahverengi-Siyah
Konu: KARATE-DO Nedir? 
